بیرون گود نشستن و لنگش کن تا کی؟

مطلب زیر توسط یکی از مخاطبان  پژواک رامسر برامان ارسال شده است که شما را به خواندن ان دعوت می نمایم.

" بزرگترین اشکال ما آدمهای مدعی روشنفکری اینه که می یایم توی چنین وبلاگهایی بدون اینکه هزینه ای پرداخت کنیم فقط انتقاد می کنیم و ناله و نفرین بدون اینکه سوزنی به خودمان بزنیم یا نتیجه ای از این داد و بیدادهای بی ارزش بگیریم.

 ما حتی از اون آدم قهوه خانه نشینم هم کمتریم که انتقادهاشو راحت مطرح می کنه هر زمان که اکثریت به جایی رسیدیم که بدون هیچگونه واهمه ای درد خودمون رو فریاد زدیم و اوقات بیکاری خودمون رو به جای وب گردی و دق دل خالی کردن به ارائه نظر کارشناسی قابل اجرا جهت ارائه به مسئولین اختصاص دادیم اونوقته که شاید بتونیم امیدوار باشیم که می شه یه شهر توسعه یافته با مردمی شهروند مدار نه شهر نشین داشته باشیم.

به جای فحش و بد و بیراه و دنبال قهرمان بودن،به فکر ایجاد حس مشارکت در اداره شهر باشیم.

بیرون گود نشستن و لنگش کن تا کی؟ هی بگیم خوردن و بردن چه فایده؟ دو روز وبلاگ پژواک خود خواسته تعطیل شد یکیمون نیومدیم با نام و نشان ازش حمایت کنیم و شماره تماسی بدیم که آقا!ما هم هستیم.اونوقت می خواهیم این شهر و آدمهاش به جایی برسند.

باش تا صبح دولتت بدمد."

شهروند