از میون قصه هایی که خودم خوندم و دیدم وشنیدم،یه قصه است که من خیلی دوستش دارم .
قصه ی مجید ، بله " قصه های مجید" .
اون قصه ای که مجید توش یه انشا مینویسه و برای هم کلاسی هاش میخونه .همون قصه ای که توش میگه مرده شورها از آدم هایی هستند که بیشتر از همه به مردم خدمت می کنند .
مجید با اون سن وسالش چقدر خوب می فهمید .
من نمیدونم چرا ماها که بزرگتریم اینو نمی فهمیم . اینکه هیچ شغلی با ارزش تر از شغل دیگه نیست . همون جور که دکترها اگه نباشند ، خیلی از آدما میمیرند ، مرده شورها هم اگه نباشند خیلی از مرده ها روی زمین می مونند .
متاسفانه این روزا برای بعضی ها شغل آدم ها شده معیار تشخیص میزان " آدم " بودن اونها .
ولی من میگم آدم باید " آدم " باشه ...!!! چه مرده شور باشه ، چه هر شغل وحرفه دیگه ای .
یه زمانی منش و کنش افراد تو جامعه بود که به اصطلاح کلاس اجتماعی او نهارو تعیین می کرد ولی آلان مدل ماشین ، متراژ خونه و پرو پیمون بودن حسابهای بانکیه که ارزش افراد رو تعیین میکنه اما جالبش اینه که با تمام دارائی دل خوش سیری چند؟ در صورتی که قدیمی هامون برامون تعری میکرندن با هیچی حال میکردند ، هیچی میگین نه یه آدم 60 تا 70 ساله گیر بیاری براتون تعریف کنه از حقوق 150 تومنی و هفت تا بچه
احسنت وافرین اقای بهرامی واقعا حرف درستی هست ومن هم بعدازخوندن این مطلب به خود امدم .همه ما اینجوری هستیم ممنون ازشما استفاده کردم.
سلام خسته نباشی آقای بهرامی
مطلب و تذکر بسیار بجا و زیبایی بود متشکرم .دستتون درد نکنه .
روزگاریست که شیطان فریاد می زند آدم پیدا کنید سجده خواهم کرد.(دکتر شریعتی )
جای تاسف برای یک جامعه ایرانی و اسلامی دارد که با این فرهنگ غنی و سرشار از معارف ، مسئولینش انسانها ار بر اساس میزان پولش مورد لطفشان قرار می دهند. ان اکرمکم عندالله اتقواکم
تن آدمی شریف است به جان آدمیت...نه که این لباس زیباست نشان آدمیت!
جای لباس هرچیزی می تونه قرار بگیره!! شغل، پول ، مدل ماشین...البته این فقط ضعف مردم کوچه و بازار نیستها بلکه دامن عده ای از مسئولین رو هم در بر می گیره!