چرا برای مسئولان،خبرنگاران پول گرفتن از هر کس و ناکسی اشکال ندا

چرا برای علما،مسئولان،خبرنگاران و...، پول گرفتن از هر کس و ناکسی اشکال ندارد؟ 

در حالی که در اکثر جوامع توسعه یافته دنیا، مقررات روشن و سختی برای دریافت هدیه های ارزشمند از دیگر اشخاص وجود دارد، در ایران جیب و دست اکثریت قریب به اتفاق اشخاص از علمای دینی تا مسئولین و خبرنگاران و هنرمندان در برابر هدیه های گرانقیمت باز است.

ادامه مطلب را بخوانید

به گزارش خبرنگار «بازتاب»، در اکثر کشورهای توسعه یافته، افراد حرفه ای اعم از سیاستمداران، خبرنگاران و یا سایر مسئولان مجاز به دریافت هدیه های گرانقیمت و دارای ارزش مادی نیستند.

بسیاری از رسانه های حرفه ای اروپا، سقفی بین 50 تا 100 یورو را برای دریافت هدیه کارکنان خود معین کرده اند. این سقف معمولا با توجه به حقوق یک روز کاری  خبرنگاران تعیین می شود و هدیه ای که از حقوق یک روز آنها ارزش بیشتری داشته باشد، صرفا یک یادبود و با ارزش معنوی تلقی نمی شود؛ بلکه ارزشی مادی پیدا می کند که می تواند در کیفیت و جهت گیری قضاوت و عملکرد آن خبرنگار تاثیر بگذارد و به بیان ساده تر، می تواند رشوه تلقی شود.

سیاستمداران و مسئولان کشورهای توسعه یافته نیز از این قاعده مستثنی نیستند و کمک های مالی به احزاب و انتخابات حتما باید در قالب رسمی قابل ردگیری و شفاف صورت گیرد.

 اما در ایران، این گونه نیست، گرفتن هدیه و پولهای هنگفت برای همه اشخاص و چهره ها و مقامات، از علمای دینی تا رجال سیاسی و خبرنگاران و هنرمندان و سایر اقشار موثر طبیعی است و اتفاقا آنچه که در ایران بد تلقی می شود، دادن هدیه های با ارزش کمتر از 30 هزار تومان که معادل سقف ارزش هدیه های خارجی است می باشد.

به طور نمونه در ایام نوروز اکثر مسئولان و چهره ها، سررسید های دریافتی را بازرسی می کنند تا بدانند آیا سکه طلا در میان آنها گذاشته شده است و هیچ کس نیز این سکه های طلا را مصداق رشوه تلقی نمی کند.

یا یکی از شیوه های مرسوم مفسدان اقتصادی و دانه درشتها، برقراری ارتباط با برخی علمای دینی و حتی گاه مراجع و دادن مبالغی پول از چند ده میلیون تا چند صد میلیون به این شخصیت ها به عنوان وجوهات است تا هم از آنها رسید دریافت کنند و در مواقع لزوم رسیدها را نشانه پاکدستی خود جلوه داده و چه بسا درخواست توصیه به مسئولان دولتی هم بکنند.

جالب اینجاست که علمای دینی نیز با توجیه این که این پول ها وجوهات است، به راحتی آن را می پذیرند و از منشا و انگیزه پرداخت کننده پول سوالی نمی پرسند. در حالی که هیچ عقل سلیمی باور نمی کند رانتخوار و مفسد اقتصادی که پول بیت المال را چپاول کرده است، برای رضای خدا وجوهات شرعی پرداخت کند و این مبالغ دقیقا در حکم رشوه ای است که برای مصونیت پرداخت می شود.

در پرونده شهرام جزایری نمونه هایی از این موضوع مطرح شد و جالب آنجاست که با وجود طرح مکرر نام مهدی کروبی به عنوان یکی از دریافت کنندگان پول از شهرام جزایری، کمتر ذکری از سایر افراد به میان می آید، در حالی که بسیاری از شخصیتهای مشهور از جمله حجت الاسلام صدیقی، امام جمعه تهران مبلغی مشابه را از شهرام جزایری دریافت کرده و بازپس نداد.

توجیه صرف پول برای کارهای خیر و کمک به مستمندان از طریق همین پول نیز پذیرفتنی نیست؛ چرا که برای داخت همین پول، چندین برابر آن از کیسه بیت المال و حق مردم خارج می شود.

باب شدن فرهنگ پرداخت پول به افراد مختلف، باعث می شود دولت نیز وسوسه شود با پرداخت پول، عملا تاثیر مشابهی بر اقشار خاص بگذارد که پرداخت عیدی ویژه به خبرنگاران و سینما گران در سال جاری با مبلغ چهارصدهزار تومان را در این راستا می توان ارزیابی کرد.

به نظر می رسد در این شرایط تقیبح موضوع دریافت پول از سوی علما و مسئولان و سایر اقشار، موضوعی است که باید توسط افکار عمومی مورد توجه قرار گرفته تا تبدیل به یک فرهنگ گردد.

منبع سایت بازتاب