حدود 57 سال سن داشت و 4 دهه در مسابقات مختلف ایران،اروپا ،آسیا و اقیانوسیه شرکت کرده بود.او می گوید هفته ای 180 کیلومتر تمرین هوازی دارد و سالی حدودا 7400 کیلومتر می دود.
آری ،حسین فاضلی قهرمان نام آشنای ایرانی که متولد رامسر بود.
حسین در آخرین لحظات بسته شدن صفحه ماهنامه ،با خبرنگار ساحل دریا قرار ملاقاتی گذاشت تا از رنجهایش بگوید.
او گفت:حدود 20 روز پیش مسابقات باشگاهها و دست جات آزاد کشور فرانسه در شهر لیون ، مسافت حدود 10 کیلومتر را در مدت 37 دقیقه دویدم و موفق به کسب نائب قهرمانی شدم و جایزه نقدی خود را به زلزله زدگان آذربایجان اهدا نمودم.
حسین ادامه داد:بعد از آن به کشور استونی رفتم و در سالگرد جشن این کشور در مسابقه دو 10 کیلومتر با حضور 35 هزار شرکت کننده از 60 کشور جهان در رده سنی خود به مقام قهرمانی دست یافتم و بعد از آن در مسابقات جهانی دو 21 کیلومتر در کشور سوئد در شهر استکهلم در حضور 21 هزار شرکت کننده از 69 کشور جهان در زمان 1 ساعت و 22 دقیقه دویدم و موفق شدم در رده سنی خود به مقام قهرمانی دست پیدا کنم.
وی گفت :در کشورهایی دویدم که برخی از حضارش منافق بودند و مرا به چشم جاسوس نگاه می کردند ولی به آنها توجهی نکردم و با پرچم کشورم یک کیلومتر را دویدم تا عشقم را به میهنم به همگان نشان دهم.
فاضلی که از میزان استقبال در محل زادگاهش بسیار نا خرسند بود گفت:متاسفانه علی رغم هماهنگی های به عمل آمده بعد از ورود به شهرستانم ،در کنار زمین فوتبالی، شورای شهر کتالم و ساداتشهر با اهدای یک دستگاه دیگ خوراک پزی از من تجلیل به عمل آورد که این هدیه را نیزبرای حفظ حرمت خود و آنها ، پس دادم.
وی ضمن گلایه شدید از رییس تربیت بدنی و مسئولان شهرستان از عدم حضورآنها و استقبال از یک قهرمان ملی گفت:من به عشق پرچم کشورم،به شیرینی لبخند مردم وطنم و به امید سرافرازی ایران می دوم و چشم داشتی برای آن ندارم اما نباید نگاه خردی نسبت به زحمات یک ورزشکار ملی داشت.
فاضلی در ادامه گلایه هایش گفت: می دوم و برای کشورایران نام آفرین هستم!! اما چرا در شان یک برنده و افتخار آفرین از بنده استقبال نمی کنند؟
این دونده پیش کسوت در پایان گفت:روحیه ای برای مسابقات قهرمانی آسیا ندارم ولی باز به امید خوشحالی مردم ایران 20 روز آینده در کشور چین ،پرچم با شکوه ایران را به اهتزاز در خواهم آورد.
جالبه. وقتی میگی برای ممکلت و مردم پس این چه منتی هست. وقتی آدم با عشق کار میکنه نباید گلایه کنه؟ راستی من سالهاست که در کتالم نیستم اما تا آنجائی که میدانم مشایی و ... خیلی با شما خوب و به قول معرف هواتو دارن.فقط یک سئوال از نگارنده وبلاگ: میدانی ایشان کجا و با چه سمتی کار می کنن
خوشحال می شوم بگید.
سلام
من نمی دونم
شما اگه میدونید اطلاع رسانی کنید تا دیگران بدونن
در ضمن"... تا آنجائی که میدانم مشایی و ... خیلی با شما خوب و به قول معرف هواتو دارن"این گفته شماست.اگه مدرکی ارائه کنید خیلی خوشحال می شم تا بدونم ایشون در چه زمینه ای و کجا هوای کتالمی ها خصوصا هوای من رو داشتن
با تشکر
فاضلی جان سلام . تو در قلب ما جای داری و نشان دادی که حتی در حضور منافقین هم برای کشورمان مسابقه می دهی . هر چه می توانی بدو و از منافقین و کفار و امریکا و انگلیس جلو بزن . ما چشم امید مان به شما است که پوزه استکبار را با مدال هایت به خاک بمالی برادر . از نظر من حتی اشکالی نداشت که با مدالت توی سر اون منافقین وطن فروش می زدی و دلمان را خنک می کردی .
کتالمی ها هم خیلی ناسپاس هستند که قدر تو را نمی دانند و خوب کردی که اون دیگ زودپز را پس فرستادی . الان گوشت کجا بود که دیگ لازم باشه .من اگر بودم اون دیگ را همانجا جلویشان پرت می کردم و شاید هم محل زندگی خودم را عوض می کردم و به ساداتشهر می آمدم و از این پس با پرچم ساداتشهر در تورنمنت ها شرکت می کردم تا چشم شان درآید که دیگر یادشان باشد که وظیفه دارند به قهرمانان احترام بگذارند.
ولی کار اشتباهی کردی که با این وبلاگ مصاحبه کردی .
سلام
ممنون از حضورتون