نقد ی بر حضور قاری مصری در رامسر(نگاهی به گذشته)

یاداشت زیر در سال گذشته به بهانه حضور یک قاری مصری در شهرهای شمالی کشور نگاشته شده است و به دلیل حضور مجدد قاری مصری دیگری در روزهای اخیر در شهرستان لازم دیدم مروری مجدد بر آن داشته باشیم.

ضرورت ترویج و گسترش فرهنگ قرآن کریم بر همگان مبین و واضح است.چرا که این کتاب آسمانی تنها منجی هدایت بشریت در ناملایمات و باتلاق زندگی دنیوی است.هر که بدان تمسک جست از قافله تیره بختان برست.اما همین ترویج ها باید از راه اصولی و موثر صورت پذیرد چرا که در عصری زندگی می کنیم که بدون تفکر، اندیشه و  انجام امور نابخردانه، ممکن است آسیبهای جدی به ساختار وجودی مان وارد سازدکه علاج آن در برخی موارد ناممکن خواهد بود.

نشر فرهنگ قرآنی با حضور قاریان و حافظان در شهرها و ایجاد فضای انس با قرآن در تمامی مدت سال می تواند یکی از روشها و راهکارهای توسعه ی فرهنگ قرآن باشد . اما در این میان اگر همین روشها اصولی صورت نگیرد باعث می شود که این فرهنگ به ضد فرهنگ تبدیل شده و به نتیجه معکوس مبدل گردد.

روز های گذشته شاهد حضور محمود شحات انور قاری مصری در شهرستان رامسر بودیم .به گفته ی مدیر کل اوقاف و امور خیریه استان مازندارن این برنامه برای 12 شهر از شهرستانهای غرب مازندارن صورت می پذیرد.در بدو امر و در یک نگاه کلی کاری بسیار میمون و خوشایندی در حال صورت پذیرفتن است و وجود قاریانی از دانشگاه الازهر مصر و دیگر مراکز اسلامی در شهرهایمان نه تنها باعث کشش و جذب مردم به سمت تلاوت قرآن نمی شود بلکه باعث ایجاد رابطه انس و مودب بین برادران دینی مان در کشور خواهیم بود.

 اما اگر از سمت و سویی دیگر به موضوع نگاه کنیم این نقد بر موضوع وارد است چرا با وجود اساتید برجسته قاری قرآن نظیر استاد پرهیزگار،استاد کریم منصوری ،استاد ابوالقاسمی و...از وجود یک قاری مصری استفاده کنیم.چرا باید برای یک قاری مصری هزینه های بسیار زیاد و هزینه های جانبی، به همراه استفاده از نیروهای امنیتی برای اسکورت و ...صرف کنیم تا دقایقی اندک از کتابی را  برایمان تلاوت کند که زیباتر از آن را اساتید برجسته مان خودمان تلاوت می کنند.سوالاتی که جواب آن به مسئولین متولی امور قرآنی بر می گردد. 

آیا بهتر نبود در ابتدا از وجود قاریان برجسته ی داخلی استفاده می شد و بعد از آن از وجود قاریان خارجی بهره می جستیم؟