وضع علیل شهر من/رامسر

باشـــد ار تهـران دمــــی در فکـــر شهـــر(م)رامســــر

یــا که باشـد سـاری انــدر فکـــر ایــن شهـــر گهـــر

قـــول خـواهــــم داد بــا سوگنــــــد جــــانــی خــودم

می شـــود مازنـــدران در کشـــورم چـون تاج ســـر

لیـــک چــون بسیـــار دور از مرکـز استــان شدست

چون گلی پژمــرده در ایــن گوشــهء(ی) بستــان شدست

مردمـــان ایــن گـــل پــژمـــرده پـــر دردنـد و آه...!

نـالـــه هــاشـــان بــس دوای درد بـی درمـان شدست

سـالـــها بـس بـــوده شهــــرم در هجـــوم اختــــلاس

یا هماکنــــون باشــد انــدر دســــت بـــوم اختــــلاس

بی شک این پژمرده گل جان می گرفت می شد اگر

صـرف شــادابـــی ایـن گـــل آن رقــــوم اختــــلاس

آمــدنــــد بسیــــار بــس پـــروانــه هـــای کشـــورم

در دل پـژمــــردهء ایـــــن گــل کــه باشـد دلبـــــرم

لیــک یک پــــروانه دل را از برای گل نسوخــــت

بیشتـر می سـوزدم این، چون گلــی در پـــرپـــــرم

رامســـر زیبـــا و معــروفســت بـا نـام عــــــروس

در میـــان شهـــرهای کشــــورم تنـــــها ملــــــوس

لیـــک آنقــــدر از حقــــوق شهـــر مــن پامال شــد

چهــرهء شهــرم شده مـاننـــد انسـانــــی عبـــــــوس

هــرکه آمـد رامســـر فکــــرش چپـــاول بوده-است

دستــرنـــــج بیـــگـنـــاه مـــــردم تنـــاول بوده-است

قصـــد ایــن نـامـــردمـــان بــی شک بگویم با شمـا

قصـــد همــدردی نبــوده، بــس تطـــاول بوده-است

آمدنـد بــر مــردمـــان شهـــر مــن هـــی تـاختنـــــد

شـاد شهـــرم را به ســان غـــم سرایـــی سـاختنـــــد

با هــوســـرانــــی بــی حـــد و حصـــاری تاکنـــون

در قمـــاری ناجــوانمردانـــــه(به)شهــــــرم بـاختنــــــد

لیک هرگــــز دم بـر آورده وکیـــل شهـــــر مـــن؟!

یا امام جمعــه کــــو باشــــد کفیـــل شهـــــر مـــن؟!

مصـــرع بعــــــدی دلیـــــل ادعــــای ایـن حقیــــــر

مثـل روز روشنــی، وضــع علیـــل شهــــر مـــن!!

شهـــر من شهـــر شهیــدان به خـــون غلتیـــده انـــد

مردمـــان شهــرمـن خـــون و شهـــادت دیـــده انـــد

پس چرا این شهـر بیــدارم شــده بیغــــولـــه جــــا؟!

خسـروان شهــر(م) آری بـــی خیــــال خوابیـــده انــد!!

............................چرا؟!.............................

شعر: ناله رامسری