رامسر عجب زیباست

رامسر عجب زیباست در شبان مهتابی

بیشه چون زمرد سبز رنگ آسمان آبی

در بهار مهتابی یاس از آسمان ریزد

آدمی کجا یابد نقره ای بدین نابی

تا دیار اندیشه می برد خیالم را

سایه ی هزاران سرو در شبان مهتابی

رسته از دل جنگل غنچه زرد و لیمویی

خفته در بر سبزه لاله سرخ و عنایی

شهر نقره اش خوانم زآنکه دیده ام شبها

باغ و جلگه مهتابی دشت و بیشه سیمابی

وه که می چکد از ابر دانه دانه مروارید

پر می کشد برموج دسته دسته مرغابی

روی ماسه ها ساحل از صدف گهر ریز است

دختر و پسر آنجا در پی گهر یابی

بر بنفشه پروانه می چمد به خوشحالی

ژاله از لب غنچه می چکد ز شادابی

بید عشوه گر بنگر گیسوان رها کرده

بسکه عطر لیموها می وزد به بستر ها

کار عاشقان هر شب میکشد به بی خوابی

من در این چمن خواهم همزبان دل خواهی

با نگاه جادویی با لبان سرخابی

از دفتر شعر "اولین غم و آخرین نگاه"

 مهدی سهیلی