مفهوم «عدالت» در هشت ساله گذشته پرکاربردترین مفهوم در سخنرانی های رئیس جمهور بوده است.اما با نزدیک شدن به پایان کار دولت آنچه بیش از همه به چشم می آید «تبعیض» در زمینه های مختلف مخصوصا توزیع عادلانه ثروت است.
با نزدیک شدن به 24 خرداد، نامزدهای ریاست جمهوری در خصوص حل مسائل جاری سعی در به راه اندازی گفتمان های جدیدی در جامعه می کنند، اما برخی نیز به تکرار گفتمان های گذشته می پردازند. «گفتمان عدالت» فضای تجربه شده ای است که محمود احمدی نژاد در هشت سال گذشته آن را به راه انداخته بود.
با نزدیک شدن به 24 خرداد، نامزدهای ریاست جمهوری در خصوص حل مسائل جاری سعی در به راه اندازی گفتمان های جدیدی در جامعه می کنند، اما برخی نیز به تکرار گفتمان های گذشته می پردازند. «گفتمان عدالت» فضای تجربه شده ای است که محمود احمدی نژاد در هشت سال گذشته آن را به راه انداخته بود.
مفهوم «عدالت» در هشت ساله گذشته پرکاربردترین مفهوم در سخنرانی های رئیس جمهور بوده است. اما با نزدیک شدن به پایان کار دولت آنچه بیش از همه به چشم می آید «تبعیض» در زمینه های مختلف مخصوصا توزیع عادلانه ثروت است.
تخصیص شعارهای انتخاباتی به چند ویژگی خاص و ایجاد فیلترهای متعدد برای ورود به بدنه اجرایی، موجب حذف بخشی از بدنه کارشناسی می شود. کاهش مشارکت فراگیر در حل مسائل اقتصادی اولین نتیجه این نوع از نگاه است. علاوه بر این ساختار اقتصادی کشور خود زمینه را برای بی عدالتی فراهم می کند.
ساختار نفتی اقتصاد کشور، نظام توزیع درآمد حاصله از آن و عدم اتکای درآمدها به مالیات زمینه را برای فساد و رانت اقتصادی فراهم کرده است. اختصاص منابع به بخشی از جامعه که دارای سلایق نزدیک به توزیع کنندگان درآمد هستند باعث گسترده شدن شکاف طبقاتی در جامعه شده است. بر این اساس افراد نقش محوری در فساد موجود ندارند بلکه این ساختار است که افراد را به سمت فساد سوق می دهد.
کارشناسان معتقدند با توجه به سابقه هشت سال گذشته تاکید بر مفهوم «عدالت» و «نابرابری اقتصادی در جامعه» در تبلیغات انتخاباتی نتیجه عکس دارد و تکرار ادعاهایی مبنی بر وجود عده ای در جامعه که مشغول چپاول دیگران هستند تنها احساس فقر در جامعه را تشدید می کند.
بر اساس تازه ترین آمار منتشر شده در هشت سال گذشته هزینه های دهک های بالای درآمدی کاسته شده و بر عکس هزینه های دهک پایین درآمدی افزایش یافته است. به عبارتی، طی این سال‌ها هر چه تورم روند صعودی به خود گرفته، قدرت خرید ثروتمندترین اقشار جامعه هم بهبود پیدا کرده است. اما در رابطه دهک دهم، یعنی فقیرترین بخش جامعه اتفاقی دیگر افتاده است. هزینه این گروه با یک نوسان جزئی هموراه در حال افزایش بوده است.
افزایش شکاف درآمدی در دو دهک بالا و پایین درآمدی در کشور علاوه بر کوچک کردن
سفره طبقات پایین پیامد مهم تر دیگری دارد: آسیب های اجتماعی.
به عقیده کارشناسان ریشه کج روی اجتماعی در تمرکز فقر است؛ نه خود فقر، بله تمرکز فقر. وقتی تعدادی از فقرا در یک منطقه دور هم جمع می‌شوند یک مراوده ایدئولوژیک در میان آنها شکل می‌گیرد که به یک خرده فرهنگ کجرو و در پی آن به یک رفتار کجرو می‌انجامد.
از سوی دیگر تمرکز غنا هم فرهنگ کجروی دیگری را در یک الگوی دیگر ایجاد می‌کند به طور معمول در جوامع، بیکاری ریشه فقر است و ما بیکاران فقیر داریم، ولی در بعضی از کشورها اتخاذ سیاست‌های نامناسب و اشتباه باعث می‌شود که حتی شاغلان هم دچار فقر شوند.
مفهوم «شاغلان فقیر» به این معنی است که دهک های متوسط درآمدی دیگر با هشت ساعت کار نتوانند زندگی‌شان را اداره کنند یا اینکه آن سطحی از زندگی یا جایگاهی که در گذشته قرار داشتند را حفظ کنند، بنابراین به سطوح پایین‌تر سقوط کنند و مجبور می‌شوند با اضافه کار یا کوچ دارایی‌ها، جایگاه‌شان را از نظر رفتار مصرفی و اقتصادی حفظ کنند. منبع/ فرارو