به میزان سهممان پاسخگو باشیم

به میزان سهممان پاسخگو باشیم  

حسن جمالی-یک سوزن به خود بزن یک جوالدوز به دیگران را بارها شنیده ایم .اما همیشه در تفسیر و تعریف آن با کمیتی لنگیده ،در گیرودار عبث انگاری های بی ثمرگم میشویم.بعضی از ما در انتخاب شعاری تبلیغاتی آنچنان کیفور و ملنگ، وسواس به خرج میدهیم که یادمان میرود در تعریف شهرمن ،من به تو می اندیشم نیز آستینی بالا بزنیم.

یکی از ژست روشنفکری چنان باد در غبقب می اندازیم و ندای وا اسفا سر میدهیم که انگار نمیدانیم که بارش نزولات و نعمات آسمانی در فرسنگ ها آن طرفتر و برای بعضی دیگر از مردمان سرزمینمان آرزویی محال محسوب میشود!!!

بارش سنگین برف در زمستان سالی را سونامی سفید مینامیم و و از بارش بارانی سنگینتر در شهرمان، در سالی دیگر، در بهت فرو میرویم.ما را چه شده است که از ریزش و یا خساست گاه و بیگاه آسمان شهرمان بدینگونه به سوگ مینشینیم؟؟؟

در بازتاب مرگ همشهری عزیزمان در یک روز تاسف بر انگیز و برای دقایقی هرچند کوتاه آن چنان کمر همت میبندیم که از حد انصاف نیز میگذریم. بهانه شب نشینی هایمان را در روزنشینی ساده انگارانه چند ساعته خلاصه میکنیم و بادرج و ارسال بیش از چند هزار پیام ریز و درشت بی اثر در صفحات مجازی و دریافت چند لایک و شکرانه پر از خالی اکتفا میکنیم.بعضی هامان با اینکه از پوشیدن حتی یک جفت چکمه نیزدریغ میکنیم ، چکمه های بعضی از بعضی دیگرانمان را نیز به سخره میگیریم و برایشان نیشخند ها و پوز خندهای معنی دار به ارمغان میبریم.

آری.آب رسانای خوبی است اما نه برای ما.از آبهای گل آلود نیز میتوان ماهی گرفت اما نه از آبهایی که من و شما گل آلود کرده ایم.در جایی از عدم تخصیص اعتبار 2 میلیاردی گلایه مند میشویم و همه ناتوانیمان را به جیبهای خالی از بودجه ربط میدهیم ودر جای دیگر با افتخار از وجود 2 میلیاردتومان در حساب بانکی مجموعه تحت نظرمان پرده بر میداریم.در جایی دیگر به جای متهم کردن متولی زیباسازی شهرمان به زیبا سازی یک دفتر کار کنایه میزنیم و در جایی دیگرنیز به ثبت عکس های یادگاری دسته جمعی در زیر باران به بهانه مطالبه گری و مردم داری حمله ور میشویم.

نه از حقوق خود مطلعیم و نه به دیگران حق ابراز نظر و بیان دیدگاه هایشان را میدهیم.نقش نظارتی شورای برخواسته از رای همین مردم را به طور کامل فراموش کرده ایم و همه چیز را در پر نشدن گودال و یا سیاه چاله مرگ بانویی بی گناه خلاصه میکنیم.بی آنکه بدانیم بخش اعظمی از همین آسیبهایی که هر از چند گاه با آن مواجهیم ناشی از سوتدبیر بعضا افرادی است که در حمایتشان هورا سر داده ایم.بی آنکه یاد مان باشد تخریب جنگل زمینه ساز نفوذآب های جاری و عامل بسیاری دیگر از صدمات احتمالی است از دیالوگ مسئول نهاد مربوطه به عنوان فرمایشی مدبرانه یاد میکنیم و افاضات مسئول دیگر را حرف مفت میپنداریم.

بهانه هاو اتفاقاتی تلخ از این دست هر مقدار آسیب و صدمات محطیی و مادی که به همراه داشته باشد یک پیام و زنگار به خود فروبرنده قابل تعمقی نیز در خود دارد که اشاره هر چند گذرا بدان نیز خالی از لطف نخواهد بود.آری.این سیاه چاله هارا ما ساخته ایم.سیاه چاله هایی برخواسته از انتخاب های ناآگاهانه ما.رسانایی آب مارا به هم رسانده تا دریابیم که با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نخواهد شد و با مرگ بر کژفهمی ها هم کژفهمی ها ریشه کن.

انتخاب حق ماست و انتصاب و استیضاح حق منتخبین ما.خوب بیندیشیم و بنگریم که رد پای هریک از ما در حفر این سیاه چاله های خود ساخته ناشی از انتخابمان تا چه حد برجای مانده است تا به اندازه سهممان پاسخگو باشیم.