واکاوی ورزش شهرستان رامسر

ابراهیم گلدشتی:طی یادداشتی درخصوص « نحوه نگهداری بلوار معلم رامسر و آسیب فیزیکی به ورزشکاران »  از اینجانب در سایت پژواک منتشر که بعضی از خوانندگان از جمله شخصی با نام مستعار آه و ناله پرسشی را مطرح نمودند که دلایل افت ورزش شهرستان مورد بررسی قرار گیرد.   ضمن تشکر از همه و با اجازه خوانندگان ، سوال را از حالت یقین به شک تبدیل نموده و به این حالت مطرح می نمایم آیا ورزش رامسر رو به نزول است؟ آیا ورزش رامسر از پیشرفت خارج شده است ؟ و اگر به گفته خوانندگان این مطلب صحیح باشد دلایل آن چیست ؟ برای پاسخ به این سوال ضمن مروری اجمالی در ورزش رامسر در سه دهه اخیر که اینجانب تا حدودی بعلت قرار گرفتن در متن آن چه از نظر عملی و چه از نظر علمی بر آن اشراف داشته و با توجه به چهار اصل 1. مدیریت و منابع انسانی 2. منابع مالی 3. فلسفه ورزش و نقش آن در گذر زمان  4. نگرش خانواده ها توضیحاتی اجمالی بر آن داده خواهد شد.

پس از  پیروزی انقلاب اسلامی و دگرگونی در اصول بنیادی ورزش و تغییرات مدیریت آن براساس شرع اسلام در بیشتر شهرستانهای ایران از جمله شهرستان رامسر ورزش در بخش آقایان پیگیری شد و سالنهای ورزشی که در اختیار سازمان تربیت بدنی سابق قرار داشت به ورزش آقایان اختصاص داده شد. پرسنل موجود در ادارات که مسئول کل ورزش شهرستان بودند در سالهای نخستین دهه هشتاد بعلت خصوصی سازی و کاهش تصدی گری دولت با بازنشستگی روبرو شده و جایگزینی برای آنها دیده نشد (تعداد پرسنل اداره از 25 نفر به 5 نفر تقلیل پیدا کرد)  و درکنار آن واگذاری سالنهای ورزشی به بخش خصوصی عملاً ضربه ای مهلک بر پیکره ورزش زده شد، زیرا از یک طرف اداراه ورزش مسئول ورزش شهرستان بوده برای تمرینات تیمها و مسابقات با ید به مدیران سالنها که با شرکت در مزایده برنده شده اند اجاره بها پرداخت نماید و از طرف دیگر هیچ بودجه ای برای این امر اختصاص داده نمی شود؟ اعتباری در این زمینه موجود نیست این بزرگترین چالش بین مردم و اداره است که توقع دیدن مسابقات خوب را دارند.

باتوجه به اینکه قانون اساسی سه اصل آموزش ، درمان و بهداشت ، ورزش را رایگان اعلام کرده است نارضایتی مردم از بابت دریافت شهریه ها و هزینه های برگزاری مسابقات و کلاسهای آموزشی و نداشتن پرسنل کافی برای هدایت برنامه ها که نظر تضادی به وجود آورده که دودش همچنان چشم اداره و مردم رامی سوزاند.

 مجموعه موارد گفته شده که در اصل دولت با دستور خصوصی سازی پا به عرصه میدان گذاشته بود و با  بازنشسته شدن پرسنل و عدم جذب نیروی جدید، ورزش به سمت هیئت ها نقل و مکان نمود و روسای هیئت ها با توجه به توانمندی های خود درصدد جبران مافات برآمدند.

گفته می شود ورزش رامسر  دارای تیمهای خوبی چون فوتبال و والیبال بود، در مسابقات بزرگی شرکت می نمود و در رامسر حریفان بزرگی را شکست داده است و تیمهای بزرگی مثل والیبال استرالیا ، هندوستان و تیم ملی ایران و ... به رامسر جهت برگزاری دیدار دوستانه مسافرت می کردند و در این میان ورزشکارانی نیز در سطح استانی و ملی پرورش و تحویل داده است.

برای بررسی این مقوله در بهترین دوران ورزشی رامسر که اواخر دهه شصت و اوایل دهه هفتاد بود سری   می زنیم در این دهه با حضور تیم های خوبی در والیبال به مربیگری مرحوم کاشانی و سپس افتخاری و آذرهوش بزرگانی چون لطیف زاده ، سعیدی ، پیکانی ، خجندی و جمالی ... در فوتبال خلعتبری ، صفاتیان  و ... در دوچرخه سواری مظاهری ، بهزادی و ... در تنیس گلدشتی و ...  در دو و میدانی فاضلی ، مرحوم شعبانی و ... و بزرگانی دیگری تربیت شدند .

بحث بر سر این است که آیا این ورزشکاران به این مقام و منزلت رسیدند با چه هدف و انگیزه ای فعالیت نموده اند؟ اهدافشان از ورزش چه بوده است؟ شما از این آقایان بپرسید که برای هر مسابقه چه تدارکاتی از جمله لباس ، غذا  ، وسیله حمل و نقل ، دست مزد ، پاداش و ... برایشان در نظر گرفته می شد؟ اما امروز آیا ورزشکاری تربیت نشده است ؟ آیا در سطح تیم ملی از رامسر ورزشکاری وجود ندارد پاسخ به این سوال حتماً مثبت است زیرا اسامی چون باقر زاده ، شیرودی ، پورعسگری ، خلعتبری همه مایه مباهات و افتخار است ولی چرا به چشم نمی آیند؟

اینجاست که بخش دوم اهمیت آن امروزه در مدیریت بیشتر خود را نمایان می کند آن هم بخش مالی است در این بخش باید به چند نکته توجه نمود.

در گذشته مربی که زیر نظر اداره و با امکانات اداره دست به سازندگی می زند پس از آن می توانست با ساختن تیمی به نام شهرستان ( کلنی) در مسابقات استان شرکت و یا با دعوت از تیمهای دیگر با ارائه نمایشهای درخور تحسین، تشویق مردم را جلب نماید ، ولی امروزه با شروع و تشکیل باشگاه ها و قراردادهای آنچنانی چگونه می توان چنین برنامه هایی را انجام داد؟ برای تشکیل تیم والیبال جهت شرکت در لیگ برتر بودجه لازم چه میزان است ؟ برای دعوت از تیم فوتبال یا والیبال جهت برگزاری یک مسابقه چه مقدار منابع مالی لازم است ؟ در صورتی که در دوران طلایی ورزش رامسر  به گفته جنابعالی بازیکنان رامسری عضو تیم ملی خالصانه و بدون چشم داشت وارد زمین می شدند و حتی به تیم نیز کمک مالی می کردند تیمهای دعوت شده نیز چشم داشت زیادی برای حضور و انجام مسابقه نداشتند ولی امروزه به چه صورت است ؟ آیا می توان دیگر مسابقات چند جانبه با شرکت تیم های مطرح کشوری بدون تمکن مالی برگزار کرد؟ نمونه کوچک آن را می توان در کشتی محلی بیان نمود . پهلوانان در کشتی قبلاً صرف انجام مسابقه در زمین حضور می یافتند ولی امروزه برای حضور نیز مبلغی را از برگزار کننده مسابقات طلب می کنند ورزش رامسر این پتانسیل را دارد که تیمهای خود را در رشته های فوتبال ، والیبال و ... تشکیل دهد . ولی آیا منابع مالی موجود است ؟ برای تأمین هزینه ها چه کسی پیش قدم می گردد؟ بازیکنان مطرح رامسری در لیگهای کشور حاضرند با نصف قرارداد های موجود برای رامسر افتخار آفرینی کنند ؟ آیا این پتانسیل در رامسر موجود است نصف هزینه های یک تیم لیگ برتری مثل کاله آمل که 2 میلیارد تومان می باشد را بپردازد ؟ حتی آنقدر توقع مردم کم است که حاضرند یک تیم در لیگ دسته 2 یا 3 داشته باشد که مخارج یک فصل آن کمتر از 500 میلیون تومان نیز نیست ولی آیا ادارات دولتی و خصوصی در این امر فعالیت می کنند و آیاهای دیگر ...

و این است که ما هنوز در خواب خوش گذشته هستیم و بدون توجه به وضع موجود تغییرات ساختاری بدون تغییر در نگرش، گذشته ها را مروری می کنیم بدون آنکه بدانیم آن دوران قابل برگشت با وضعیت موجود نیست .

مطلب بعدی که لازم است در اینجا بیان نمود فلسفه ورزش است هماهنطور که گزاره های فرهنگی اجتماعی در جامعه با مرور زمان تغییر پیدا کرد و حساسیت های موجود به بعضی از مسائل فرهنگی اجتماعی که امروزه می بینیم کمرنگ شد اهداف و اهمیت ورزش نیز تغییر کرد . چرایی ورزش در اذهان عمومی از ورزش برای سلامتی به سمت ورزش حرفه ای و شغل در جامعه تبدیل شده است و مفهوم عشق ، علاقه ، منش پهلوانی ، ایثار ، گذشت ، مبارزه با نفس اماره ، مردانگی و ... تبدیل به فخر و بی وجدانی و .. شده است. ورزشکار براحتی شرف و پیراهن و عِرق درونی خود را می فروشد و با شرکت در بنگاه های معاملاتی ورزش به راحتی برای درآمد بیشتر همه چیز خود را حراج و هر عهد و پیمانی را به خاطر مبلغی ناچیز به راحتی زیرپا می گذارد تا به امیال خود برسند و این است که ورزشکاران امروزی سوار برآخرین مدل ماشین حتی به خود اجازه می دهد...

 که خود بخوان از این حدیث

اما نگرش خانواده در این مکان به چه صورت است ؟

تفاوت دیدگاههای خانواده چقدر در رشد و شکوفایی یک ورزشکار با تفکرات متفاوت همسانی دارد ؟ آیا دیدگاه های خانواده ها در ورزش تغییر نکرده است ؟ آیا ورزش برای خانواده ها از حالت بازی و آموزش آموزه های زندگی خارج نشده است ؟ کودکی که در مدارس ورزشی شروع به تمرینات می کند از ابتدا دیدگاه او چگونه رقم می خورد؟ انگیزه های او برای ادامه تمرینات سخت و فشرده طاقت فرسا چیست ؟ آیا نمی توان گفت که بیشتر این موارد با نگرش مادی جهت جبران کمبود ها در پیش است؟

و این است که ورزش از وسیله و ابزار بودن به خود هدف تبدیل می شود و به جای استفاده از آن در جهت رفاه و سلامتی آموزش در جامعه آغاز مشکلات فردی و حتی اجتماعی و عمومی می گردد. که نمونه های بسیاری از آن را می توان در اطراف خود دید.

اما چه باید کرد؟

صحبت در این مکان فراوان است ولی با توجه به طولانی شدن و عبور از جزئیات فقط به صورت تیتر وار بیان کرده و امیداوریم که در سایه همدلی و همکاری بتواند آینده ای بسیار خوب برای ورزش رامسر متصور شد.

1.    رئیس هیئت در هر رشته ورزشی باید جلساتی با حضور پیشکسوتان آن رشته برگزار و تمامی زوایای تاریک و روشن  بررسی و نتیجه در جمع مدیریت اداره بررسی گردد.

2.    مسابقات محلات باید دوباره احیا گردد تا از دل آن ورزشکاران با استعداد شناسایی و جهت پیشرفت  به تمرینات خود زیر نظر مربی ادامه دهند.

3.    مشکلات مالی با حضور اسپانسر ها حل گردد تا بتوان با گرفتن سهمیه در لیگ های کشور مسابقاتی در خور توجه در شهرستان برگزار کرد

4.    بارعلمی مربیان با حضور در کلاسهای آموزشی در سطح استان و کشور افزایش یابد.

5.    حمایت از ورزشکار در جهت احیای ورزش شهرستان انجام گیرد

6.    تلاش برای استاندارد سازی سالنهای ورزشی با توجه به قدمت آنها که عمر مفید آنها درحال پایان یافتن است و نیاز به نوسازی دارند.

7.    جذب و استخدام نیروهای لازم و کارآمد در جهت افزایش فعالیت اداری انجام گیرد.

منتظر نظرات ، پیشنهادات و انتقادات سازنده شما هستیم .

با تشکر کارشناس ارشد تربیت بدنی