پژواک رامسر

آید به سوی ما باز ، هر کار زشت و زیبا!!!

پژواک رامسر

آید به سوی ما باز ، هر کار زشت و زیبا!!!

تعطیلی رسانه ها همچنان ادامه دارد

انتقاد همراهان دولت یازدهم به برخورد نا مناسب دولت با رسانه ها

توقیف رسانه ها مغایر اهداف آرمانی انقلاب اسلامی است

جعفر محمدی - « اساساً توقیف رسانه کار نادرستی است.» ؛ این جمله ساده ، باور جدی ما در خصوص برخورد با رسانه هاست ، فرقی هم ندارد که نشریه کدام طیف و کدام شخص باشد.

 

 اجازه توقیف نشریات را، قانون به نهادهای ذیربط داده و توقیف کنندگان نیز مستند به قانون دست به چنین کاری می زنند. از این رو آنچه باید در وهله اول اصلاح شود، قانون است که البته همت مجلسیان را می طلبد و صد البته شرایط کنونی مجلس برای چنین تحول مترقیانه ای مهیا نیست.

لذا باید از نهادهایی که توان قانونی برخورد با رسانه ها را دارند خواست تا اصلاح قانون - که معلوم نیست کی رخ دهد - بکوشند از مکانیزم هایی غیر از توقیف رسانه ها برای تنبیه رسانه هایی که خطایی کرده اند، استفاده کنند و بدین ترتیب در تحقق یکی از آرمان های انقلاب اسلامی که تضمین آزادی بیان برای همه مردم ایران است ، سهیم باشند.

اما موضوع خاص این نوشتار ، توقیف هفته نامه "9 دی" ، متعلق به حمید رسایی ، نماینده تندروی مجلس شورای اسلامی است که توسط هیأت نظارت بر مطبوعات صورت گرفته است.

در این باره نکاتی چند قابل تأمل است:

1 - شاید کسانی که عادت به شنیدن خبر توقیف رسانه های میانه رو یا اصلاح طلب دارند ، توقیف یک نشریه واقعاً تندرو که به هیچ روی پایبند عقلانیت نبود، خوشایند باشد و به اصطلاح "دل شان خنک شود".

اما واقعیت این است که اگر بخواهیم از منظر احساسات شخصی و تمایلات سیاسی و ایدئولوژیک خود درباره وقایع اتفاقیه قضاوت کنیم ، هرگز به سعه صدر ، مداراگرایی ، قانونمندی و ارتقای عمومی جامعه نائل نخواهیم شد.

استاندارد دوگانه، همواره از آفت های جامعه ما بوده است. به عنوان مثال ، بعد از توقیف یالثارات الحسین و 9 دی ، که هر دو متعلق به جریان افراط بودند ، چهره های اقتدارگرایی که تا دیروز حامی قلع و قمع رسانه ها بودند، این بار در ستایش آزادی بیان و نکوهش برخورد با رسانه ها سخن گفتند و اصلاً هم به روی شان نیاوردند که در هنگام برخورد با رسانه های رقیب ، سخنانی معکوس می گفتند و توقیف را می ستودند و آن را "مرّ قانون" می نامیدند و کف و هورا می کشیدند.

از طرف دیگر نیز بعد از توقیف دو رسانه تندروی محافظه کار ، برخی اصلاح طلبان ، ولو در محافل خصوصی از این اتفاق ابراز خوشحالی می کنند و یادشان می رود که تا دیروز و مثلاً در پی توقیف بهار و آسمان ، چقدر علیه توقیف نشریات داد سخن می دادند.

اگر مدعی آزادی بیان هستیم ، یادمان باشد معنای آزادی بیان این نیست که ما و همفکران ما بتوانند آزادانه افکار خوشایند ما را بیان کنند، بلکه مخالفان ما نیز از حقی "یکسان" برخوردارند و همان گونه که سلب این حق از ما ، نکوهیده است ، بازداشتن دیگران نیز از چنین حقی ، ناپسند است ، ولو آن که این حق از کسی سلب شود که حرفش - از نظر ما - حرف حساب هم نیست.

2 - رئیس جمهور در آیین پایانی جشنواره مطبوعات درباره برخورد با رسانه ها سخنان بسیار دلنشینی گفت. از جمله اظهار داشت که برخورد با نشریه متخلف ، نباید به صورت توقیف باشد زیرا منصفانه نیست به خاطر اشتباه یک یا چند نفر در تهیه یک یا چند گزارش ، کل روزنامه نگاران آن بیکار شوند و یک نشریه که به مثابه موجود زنده حیات دارد، کلاً نابود شود. (نقل به مضمون)

انتظار می رفت بعد از این سخنان ،رویکرد معتدل تری نسبت به نشریات شکل بگیرد به جای توقیف رسانه ها ، صرفاً با افراد متخلف در رسانه ها برخورد شود. با این حال ، هنوز طنین سخنان زیبای رئیس جمهور در گوش ها بود که صدای توقیف نشریه ای دیگر در فضای سیاسی و رسانه ای کشور پیچید و آن شیرین کامی را به تلخی مبدل کرد.

از دولت تحت مدیریت رئیس جمهور انتظار می رود، خواسته رئیس جمهور در خصوص عدم توقیف مطبوعات را - اگر واقعاً جدی است - در دو مرحله اجرایی کند:

 الف) با قیدفوریت ، لایحه ای به منظور بروز رسانی نحوه مجازات رسانه هایی که جرمی را مرتکب می شوند تنظیم و برای تصویب به مجلس تقدیم کند. محوریت این لایحه باید این باشد که هیچ رسانه ای توقیف نمی شود و در صورت احراز جرم در دادگاه علنی با حضور هیات منصفه ، تنها مدیر مسوول به عنوان مقام پاسخگو در هر رسانه مجازات می شود. همچنین در موارد خاص می توان توقیف یک روزه تا یک ماهه رسانه را به عنوان مجازات تکمیلی در نظر گرفت کما این که در برخی کشورها نیز این گونه است.

ب) با توجه به این که تهیه و تصویب چنین لایحه ای زمان بر است و ای بسا در مجلس کنونی هم به نتیجه نمی رسد ، دولت به نمایندگان خود در هیأت نظارت بر مطبوعات دستور اکید دهد که رأی به توقیف رسانه ها ندهند و تنها پیگیر اقدامات قانونی غیر از توقیف باشند.

رأی ندادن دولتی ها به توقیف رسانه ها ، می تواند بازتاب بیرونی سخنان رئیس جمهور باشد و الا با صرف سخن گفتن که دردی دوا نمی شود.

3 - اقدام هیأت نظارت در تعطیلی نشریه 9 دی در آستانه تعطیلات نوروزی، شبیه "اقدامات احمدی نژادی" بود. یادمان نرفته که دولت قبل ، برخی اقداماتی که می توانست مورد توجه افکار عمومی و رسانه ها باشد را درست قبل از تعطیلات انجام می داد تا غبار روزهای تعطیل بر آن بنشیند و خبر را کهنه کند.

حتی اگر حمل بر صحت کنیم و چنین تقارنی را تصادفی بدانیم ، باید بگوییم که توقیف 9 دی ،ولو آن که در هیاهوی تعطیلات نوروزی گم شود ، به عنوان نقطه ای منفی ثبت و ضبط می شود و در تاریخ مطبوعات ایران می ماند.

این واقعه - فارغ از این دولت و آن دولت و این هیات نظارت و آن هیات نظارت - زیبنده جمهوری اسلامی نیست که یکی از شعارهای بنیادین اش "آزادی" است.

4 - تمام آنچه به عنوان عناوین اتهامی نشریه 9 دی مطرح شده ، نقدهایی است که این نشریه به عملکرد دولت داشته است. هر چند به نظر نگارنده این سطور ، 9 دی مشی غیرمنصفانه و تندروانه ای در این نقدها پیشه کرده بود ، ولی به هر حال تنها گناهش - لااقل در سطحس که اعلام شده - نقادی بوده است. این رویکرد جالبی نیست که رسانه ای را به صرف نقد ، ولو تند و غیر منطقی ، کلاً از بین ببرند و توقیف اش کنند.

اتفاقاً این نقدها ، بیش از آن که به زیان دولت باشند ، چهره واقعی و سطح افکار گردانندگان نشریه را عیان می ساخت.

5 - تنها یک توقیف منطقی وجود دارد و آن ، توقیف توسط مردم است ؛ رسانه ای که پایگاه مردمی نداشته باشد و خوانده نشود ، خود به خود توقیف می شود و به محاق می رود. اما تا زمانی که یک نشریه پایگاه ولو اندک مردمی داشته باشد، می تواند بقا داشته باشد.

به دیگر سخن ، همه گروه های فکری ، این حق را دارند که تریبون داشته باشند. یکی از نشانه های جامعه نامتعارف این است که گروه هایی از مردم ، برغم این که "حرف" دارند ، از داشتن تریبون برای "حرف زدن" محروم باشند. بدیهی است وقتی آنها حتی نتوانند از نعمت سخن گفتن هم بهره مند شوند، یا تبدیل به شهروندان بی تفاوت و بی مسؤولیت می شوند و یا دست به اقدامات غیرمدنی می زنند که در هر دو صورت ، این کلیت جامعه و نظام سیاسی است که متضرر می شود.

جلوگیری از نشر اندیشه ها ، منجر به زیرزمینی شدن و شیوع تدریجی و ریشه دار آنها می شود و اندک اندک، مشروعیت مردمی - ولو در بین گروه هایی از مردم - بدانها می دهد.

در حالی که دادن مجال طرح به اندیشه های مختلف ، هم ماهیت صاحبانشان را آشکار و قابل قضاوت می کند و هم فرصت نقد و بررسی را به طرف های دیگر می دهد؛ کما این که در ابتدای شکل گیری جمهوری اسلامی، کمونیست ها حتی اجازه داشتند در برنامه تلویزیونی شرکت و با طیف های فکری دیگر ، مناظره کنند(مناظره شهید بهشتی و کیانوری معرف حضور تاریخ معاصر ایران است).

از این رو ، امیدواریم سال 1393 ، برای رسانه های ایران ، سالی بدون توقیف باشد و حتی همین نشریه 9 دی نیز که چه بخواهیم و چه نخواهیم ، پایگاه فکری و سیاسی خود را در میان برخی از طیف ها دارد ، بتواند در فضایی آزاد به فعالیت قانونمند بپردازد. تنها در صورت فعالیت آزادانه همه رسانه هاست که می توان به سمت آرمان هایی که انقلاب اسلامی ایران با هدف نیل به آنها شکل گرفت ، حرکت کرد و این ، گزاره ای است اظهر من الشمس.

 

نظرات 1 + ارسال نظر

سلام دوست من عیدت مبارک ، راستی وب قشنگی داری...
آیا حیف نیست بازدیدت اینقد کم باشه و این همه زحمتت به هدر بره ؟؟؟؟
اگه از بازدید وبت نارحتی و میخای رایگان بازدید وبتو افزایش بدی بیا به آی پی رنک .
با عضویت ساده در آی پی رنک هم رتبه الکسای وبتو بهبود میبخشی و هم وبتو رایگان پر بازدید میکنی ...
همینطور میتونی با کسب امتیاز ، کسب درامد کنی.
برای اینکه بیشتر با آی پی رنک آشنا بشی پیشنهاد میکنم بیای به سایت و اخبار سایت رو بخونی...
به کاربرایی که در روز بیشترین بازدید رو داشته باشن هدایایی در نظر گرفته شده که با مراجعه به اخبار سایت میتوانید مشاهده نمایید.
******************************
بعد از عضویت اگه سوال یا مشکلی داشتی سوالات متداول رو مطالعه کن و اگه جواب سوالت رو پیدا نکردی بهم تیکت بفرست کمتر از 12 ساعت جوابت داده میشه.
******************************
منتظر حضورت هستم ...
موفق باشی ...
www.iprank.ir

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.